ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΤΥΡΟΚΟΜΑΚΗ ΕΛΕΝΗ

Πολλές φορές τη σκέψη μου
στην τρέλλα τηνε βγάνει
γιατί 'σαι αλλάργο και πολλές
στρατιές την ώρα κάνει.

Ρωτούνε με ανε σ'αγαπώ
αλλά δειλά σωπαίνω
μα πως μπορώ το θησαυρό
να πώ που 'χω κρυμμένο.

Αν ξαναγίνει απογραφή
κι έρθουν στη γειτονιά μου
θα σε δηλώσω μόνιμο
κάτοικο στην καρδιά μου.

Να 'σουν κερί να σε κρατώ
πάντα στη μιά μου χέρα
και με την άλλη να 'παντώ
να μη σε σβύσει αέρας.

Δίπλα στο θρόνο του θεού
θα στέσω άλλο ένα
και θα σε βάλω αγάπη μου
να προσκυνώ και σένα.

Με τις ελπίδες έκαμα
τσι πιο καλές παρέες
γιατί έρχονται ογλίγορα
και φεύγουν τελευταίες.

Οταν γελάς μου φαίνεται
πως δύση δε σιμώνει
μόνο σαφή ανατολή
είναι και ξημερώνει.

Κουράγιο κάνω τση καρδιάς
όταν θα σ' ανταμώσει
να κρατηθεί όσο μπορεί
δάκρυ μη φανερώσει

Αν φέρεις το ξημέρωμα
στη σκοτεινή μου ελπίδα
θα 'σαι το ομορφότερο
ξημέρωμα που είδα.

Δε θέλω άλλο τίποτα
η αγάπη σου με φτάνει
μόνο στο διάβα του καιρού
φοβούμε μη λιγάνει.

Χαρές δεν έχω μα θα βρω
και θα τσι δώσω εσένα
χαρούμενο να σε θωρώ
μ' αντάλαγμα κανένα.

Βαστώ τα εγώ τα βάσανα
μα ένα 'ναι το μαράζι
όπου 'μαι και δεν είσαι εσύ
πράμα δεν έχει χάζι.

Τά μερακλίδικα κορμιά
και τα καλά μαχαίρια
γιάντα τσι πιο πολλές φορές
είναι σε λάθος χέρια.

Οσα θυμάσαι απ' τη ζωή
τα λένε αναμνήσεις
μα πώς το λένε τ' όνειρο
που σβύνει πρίν το ζήσεις.

Καρδιά που κράτειες ρελαντί
γιάντα μαρσάρεις τώρα
φαίνεται εσυνάντησες
μεγάλη ανηφόρα.

Ποτέ δεν έκαμα φιλιά
και να τηνε προδώσω
μα του Ιούδα το φιλί
μου δίνουν κάθε τόσο.