ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΤΣΙΩΤΑΚΗ ΜΙΝΑ

Στην ενεδιάδα κάθομαι
στσοι μύλους με χαρά μου
πέλαο Κρητικό θωρώ
και χαίρεται η καρδιά μου

Τα όνειρα που έκανα
για σένανε χαθήκαν
όταν απογοήτευση
στο πρόσωπό σου βρήκαν

Λύπη για σένα αισθάνομαι
για δε μπορείς να νιώσεις
πως ειν' στ'αλήθεια ν'αγαπάς
κι αισθήματα να δώσεις

Θε μου πως ανεγκάζομαι
όντε θωρώ κοντά σου
να ράσει άλλος με σκοπό
να πάρει τα φιλιά σου

Οντε θωρώ ντεληκανή
να μου γλυκοσαλιάζει
ντελόγο αναχεντρώνομαι
μα πάλι...δε με νοιάζει

Ποτέ δε σ'αλικόντισα
να μου κοντοσιμώσεις
και να μου λες λόγια γλυκά
ώστε να με μερώσεις

Οπου κι αν πάει τ'άλεσμα
ο μύλος θα τ'αλέσει
και ότι κι αν κάνει η κοπελιά
σε αγκαλιά θα πέσει

Δεν ήταν φαίνεται γραφτό
να γίνουμε ζευγάρι
μ'αν θες μη με πληγώνεις πια
κάνε μου αυτή τη χάρη.

Για με δεν νιώθεις τίποτα
και μη με κοροϊδεύεις
κι αυτό που έκαμες σε με
από αλλού θα το βρεις.

Αν δεν αισθάνεσαι φορές
τα λόγια που εκφράζεις
να μην τα λες, γιατί θωρώ
πως δε με λογαριάζεις

Πώς άντεξες, πώς μπόρεσες
να παίξεις με τα μένα
και πώς αντέχεις να θωρείς
τα μάτια μου κλαμμένα;

Στο πέλαγος του πόθου σου
θέλω να ναυαγήσω
και δε με νοιάζει στη στεριά
ποτέ να μη γυρίσω

Αμάχη έχω τση ζωής
ποτέ μου δε τ'αρνιούμαι
γιατί μας εξεχώρισε
πριχού να τη χαρούμε

Νύχτα περνώ απ'το σπίτι σου
κι αφήνω σου αμανάτι
ξεριζωμένη μια καρδιά
χρυσάφι και διαμάντι

Σαν τον ανυφαντή μπορείς
μικρή να με τυλίξεις
με νάζα και με μαργιολιές
ξάνοιξε μη με πνίξεις...

Η βρύση είναι αλαργοπά
μα πας με το σταμνί σου
να το γεμίσεις μπας και δεις
και το ντεληκανή σου