ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΤΣΙΚΡΙΤΣΑΚΗΣ Μ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

Μέσα στη βούργια τση καρδιάς
σου'κανα τον λυράρη,
και δά στην πόρτα τση καρδιάς
κάνω τον διακονιάρη.

Λύρα τσ'αγγέλους τσι μεθάς
είς το κελάηδισμά σου,
εδά ακόμη κι ο Θεός
αμνώγει στ'ονομά σου.

Πάλι τα βράδια με τρυγούν
τα συναισθήματά μου,
θυμήσου λέει το μυαλό,
κοιμήσου η καρδιά μου.

Κάθε πρωί που θα σε δώ
τα μάτια διασκεδάζω,
και με τη σκέψη έρχομαι
κρυφά και σ' αγκαλιάζω.

Μου είπε πάλι η λογική
πως δεν υπάρχει ελπίδα,
μα η λιακάδα έρχεται
μετά την καταιγίδα.

Γελάστηκα και άγγιξα
την αύρα της υφής σου,
και ναυαγός εγίνηκα
στα βάθη της ψυχή σου.

Α να χαρώ τα μάτια σου
και την κορμοστασιά σου,
νά 'μουνε το μονάκριβο
παιδί στην αγκαλιά σου.

Μου είπες πως χωρίζουμε
κι εγέμισες με πόνο,
και την καρδιά μου κέντησες
με μια σου λέξη μόνο.

Ήρθες κοντά μου κ' ήκουσα
τσ' αχνούς στα βλέφαρά μου,
και μου ξεσυντονίσανε
τσι χτύπους τση καρδιάς μου.

Βάστα καρδιά τσι μαχαιριές
του χωρισμού που δίνει,
κι ο χρόνος που 'ναι δικαστής
άξια θα την κρίνει.

Εγώ αγάπη σου 'δειξα
με πράξεις κι 'αποδείξεις,
και σύ την πόρτα τση καρδιάς
ακόμα να μ 'ανοίξεις.

Τση μοίρας ήτανε γραφτό
γι αυτό και δεν κακιώνω,
εγώ να σε κερνώ ζωή
και σύ να δίνεις πόνο.

Να μην προβάλλεις την αυγή
όντε γλυκοχαράζει,
γιατί ο κόσμος σαν σε δεί
θα φορτωθεί μαράζι.