ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΤΕΡΖΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Φεγγαρι μου ανε τηνε δεις
μη μου το φανερωσεις
γιατι αλλου χαιρετισματα
πηγες για να της δωσεις

Μελαγχολια στη ματια
εχεις κυρα και μοιαζεις
νεραιδα που τα ματια τση
δε πρεπει να κοιταζεις

Εγω κι αν εδιακονεψα
δε το καμα να ζησω
λιγη χαρα ζητιανεψα
μηπως την εγνωρισω

Δε περιμενω μπλιο καημους
μ'ολους εχω παλεψει
εκτος αν βγαλει ο Θεος
καινουργιους και μου πεψει

Οντε ξαμωσεις αετο
ντρετα να παει το βολι
να σκοτωθει, μη λαβωθει
και τον επαιζουν ολοι

Κακία κρατώ στη μάνα μου
και την κρατώ ζαμάνια
που δε με γέννα Κρητικό
και να φορώ στιβάνια

'Μενα μου πρεπει με νεκρους
μοναχα να γυριζω
γιατι κορμι χωρις ψυχη
κι αν ζω δε το οριζω

Στους καμπους θα γενω βοσκος
στα ορη ερημιτης
ξερο νησι στο πελαγος
τσ' αγαπης σου ισοβιτης

Τα μαυρα ρουχα παντοτε
θα τα χω φορεσια μου
και δε τα βγανω μη φανει
πιο μαυρη η καρδια μου

Ολους τους ταφους γυρισα
να δω που 'μαι γραμμενος
γιατι με λεν' αζωντανο
μα 'γω 'μαι αποθαμενος

Θωρρω σε μονο στ' ονειρο
γι' αυτο και θα πεθανω
στον υπνο τον παντοτινο
να σε 'χω παραπανω

Κυρα μου αστερι να 'μουνα
να 'πεφτα απο πανω
και καθε ευχη σου οντε με δεις
ντελογο να την κανω

Το χακι μου απ' τη χαρα
σου το 'χω καμει ταμα
κι απομεινα αμοναχος
και κρουβγομαι στο κλαμα

Το πρέπω και το θέλω το
του δρόμου είναι διαβάτες
π'αντάμα επορεύονται
μα 'χουν αλάργες στράτες

Και να 'μουνα μηχανικός
να χτίσω 'να γιοφύρι
απ'τον Περέα στην Παλέ
για ενός γλεντιού χατήρι

Το δάκρυ απούνε του αντρός
τη γη να μην ποτίσει
καλιά στα δυο του μάγουλα
όντε φανεί να σβήσει