ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Αγάπη σε προσκύνησα
σαν το θεό που λένε
κι ας έκαμες πολλές φορές
τα μάτια μου να κλαίνει

Τα γκάλοπ που ‘κανε η καρδιά
και οι δημοσκοπήσεις
με συντριβή το λέγανε
πως θα ξανανικήσεις

Το κόμμα τση αγάπη σου
εψήφισα και πάλι
κι εβγήκε πρώτο στσ’ εκλογές
με διαφορά μεγάλη

Είσαι ηγέτης στη καρδιά
και εκλογές δε κάνω
τη σκέψη μου θα κυβερνάς
ίσαμε να ποθάνω

Η Κρητική παράδοση
είναι δεντρό στη φύση.
Θέλει απ’ όλους πότισμα
μην μαραθεί να σβήσει

Οντε θα ρθεί τσ'αγάπης σου
το μαύρο διαολάκι
ούτε λιβάνι το παντά
ούτε και σταυρουλάκι.

Από σαράντα λειτουργιές
κερά μου να περάσω
δε θα μπορέσω τη δεσά
τσ'αγάπης να χαλάσω

Θυμάσαι Μήλο κόκκινο
τα περασμένα χρόνια,
που κελαηδούσανε για μας
του έρωντα τ' αηδόνια;

Θυμάσαι Μανταρίνι μου
και κόκκινό μου Μήλο,
που σου 'λεγα το σ' αγαπώ
κι έτρεμα σαν το φύλλο;

Αγάπη στην αγάπη μας
δίνε να μεγαλώσει,
να μην τη βρει ο χωρισμός
μικρή και την πληγώσει.

Τη δροσεράδα του νερού
και του μελιού τη γλύκα
την ώρα που σε φίλησα
στα χείλη σου τη βρήκα

Το γέλιο του προσώπου σου
σαράντα ήλιους κάνει
κι όπου προβάλεις γελαστή,
η μέρα δεν 'ποκάνει

Σε μιά σου τρίχα δέσε'με
να υποταχθώ σε σένα
εγώ απού δεν έκαμα
το δούλο σε κανένα

Καρδιά μου καπετάνισσα
κι ανταρτομαθημένη,
μόνο στσ'αγάπης το σπαθί
σ'είδα γονατισμένη

Χρόνε που θα καταληθείς
κι εσύ σαν και τον άλλο,
να'χε μπορώ απάνω σου
τσοι πόνους μου να βάλω

Με τα παιδιά τση θλίψης μου
που δάκρυα τα λένε,
σβήνω τση απουσίας σου
τσι φλόγες που με καίνε