ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΜΑΡΑΚΑΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ

Κατές ηντά ναι ν'αγαπάς
και άλλος να μπει στη μέση
και να σου πούνε δέξου το
σ'αρέσει δε σ'αρέσει

Να'τανε τρόπος να γενώ
ήλιος να'ρθω κοντά σου
να κυριέψω μάτια μου
το νου και την καρδιά σου

Με δάκρυ και αναστεναγμό
ξυπνώ γλυκό μου αηδόνι
γιατί τη φέρνει τ'όνειρο
και ο πόνος μεγαλώνει

Τέτοια παρέα όμορφη
άξια και τιμημένη
καθ' ένας την επεθυμά
και με χαρά ανημένει

Το πως γελώ και τραγουδώ
έχω χαρά θαρρείτε
μπορεί να χείλη να γελούν
μα την καρδιά να δείτε

Να'ρχονται μέρες γιορτινές
καθημερνώς για σένα
κι ως τα βαθιά γεράματα
να ζεις ευτυχισμένα

Οποιος αλάργο Κρήτη μου
φύγει και ξεμακρύνει
ετότε σας μόνο μπορεί
τα κάλλη σου να κρίνει

Οι μαντινάδες θέλουνε
νου και κρασί να βγούνε
και μερακλίδικες καρδιές
την Κρήτη ν'αγαπούνε

Γοργόνα μεσ΄τα κύματα
Κρήτη μου αγαπημένη
μαζί σου μεσοπέλαγα
κι η σκέψη μου πομένει

Να 'ρχονται μέρες γιορτινές
καθημερνώς για σένα
κι ως τα βαθιά γεράματα
να ζεις ευτυχισμένα

Στα μοιρολόγια της καρδιάς
μάρτυρας ειν΄το δάκρυ
που ομολογά τον πόνο της
στων αματιών την άκρη

Καρδιά μου μην παρακαλείς
κι αμοναχός καλιά ΄μαι
κι όπως δε σε λυπήθηκαν
έτσι κι εσύ το κάμε

Ηθελα να γινόμουνα
εις την καρδιά σου αίμα
να μη μπορείς ούτε λεπτό
να ζεις χωρίς εμένα

Να μη ρωτάς το δυστυχή
ηντά 'χει για δε λέει
δε θέλει να το εθωρούν
όταν πονεί και κλαίει

Απ' τη μέρα που σε γνώρισα
μια σκέψη κάνω μόνο
μην τύχει κι από λάθος μου
σου προκαλέσω πόνο

Μέσα στο σπήλαιο της καρδιάς
χρόνια το δάκρυ στάζει
και σταλαχτίτη έκανε
μωρό μου να σου μοιάζει