ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΜΑΝΩΛΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Μα τι υλικα εβαλε ο θιος
και εφτιαξε εσενα
και τωρα δα ταλαιπωρει
ματακια μου, εμενα;

Μαζι σου εξεκινησα
κι εμαθα την αγαπη
και τωρα που την εμαθα
ολα τα κανεις σταχτη.

Σε ειδα παλι σε φωτο
κι εκαψες τη καρδια μου
καθε εγω που σε ξεχνω
πεταγεσαι μπροστα μου.

Εγω'χα λιονταριού καρδιά
μα πόνεσε για σένα
ανάθεμα την μάνα σου
που γέννησε εσένα.

Αυτα τα μαυρα σου μαλλια
κι αυτα τα μαυρα ματια
μου καταστρεψαν τη καρδια,
την εκαναν κομματια.

Εφυγα και δε ξαναγυρνω
διπλα σου πια,δε μ'εχεις
οτι στα χερια σου κρατας
μαθε να το προσεχεις.

Πως θα τρακαρω μου 'πανε
μα τι με μελει εμενα
ετσι κι αλλιως εγω δε ζω
αφου 'μαι μακρια 'πο σενα.

Στ'αυτοκινητου το μπαρμπριζ
εγραψα τ'ονομα σου
να το κοιτω σαν οδηγω
να νιωθω πιο κοντα σου.

Εγω 'μαι ξεροκεφαλη
και κατω δε το βανω
σεισμο θα κανω,ταραχη
δικο μου θα σε κανω.

Μ'ονομασες καλυτερη
απ'ολες σου τσι αγαπες
μα κατσε εκει,στην αλληνε
να ζεις με αυταπατες.

Στα φανερα οσο μπορω
τη πιο σκληρη θα κανω
μα στα κρυφα 'ναι που πονω
και τη ζωη μου χανω.

Στα παιδικα τα χρονια μου
θα 'θελα να γυρισω
πως ειναι να 'σαι ξεγνοιαστος
'θελά να ξαναζησω.

Τα σκουρα ματια π'αγαπω
σα δυο σταξιες μελανι
με καναν να παραμιλω
κι υπνος να μη με ποιανει.

Μαυρα ειναι τα ματια σου
και Νικος το ονομα σου,
τι να τη κανω τη ζωη
αμα δεν ζω κοντα σου.

Λαθη και παθη στη ζωη
πολλα εχω καμωμενα
και τωρα τα πληρωνομαι
μικιο μου απο σενα.

Ας ητανε να γυριζε
ο χρονος παλι πισω
το καλοκαιρι, στο νησι,
για να σε συναντησω.