ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

Αχι τα μερακλίκια μου
και τίνος να τ’ αφήσω,
να τα προσέξει όμορφα
να μην τα χαραμίσω.

Αχι και γιάντα ο θεός
τα ‘στειλε τόσα κάλλη,
σ’ ένα κορμί που ‘χει καρδιά
σκληρή σαν και τσ’ ατσάλι.

Αχι αγάπη μάγισσα
που τσι καρδιές ραΐζεις,
τον κόσμο αυτό με δάκρυα
και με χαρές γεμίζεις.

Αχι και να'μουν ύπνος σου
και να'μουν τ'ονειρό σου
και να'μουνα προσκέφαλο
κοντά στο μάγουλό σου

Αχι και να ‘ταν μπορετό
να βγεις από το νου μου,
για μιας θα ησυχάζανε
οι φλέβες του κορμιού μου.

Αχι και γιάντα στην καρδιά
πλησιάσανε οι πόνοι,
γιάντα το φως του φεγγαριού
ο ήλιος το θαμπώνει.

Αχ! μερακλίνα μου καρδιά
και που να σε χαρίσω,
να σ’ αγαπούν αληθινά
να μην σε χαραμίσω.

Οψάργας το 'δα τ΄όνειρο
κι εδά μου ξεδιλιένει
πως με παρέα ήμουνα
άξια και παινεμένη

Αφού σου χάρισα καρδιά
δε την' ε' θέλω πίσω,
μ’ άλλη καρδιά θα μου δοθεί
κι εμένα για να ζήσω.

Αφού εγώ απόχτησα
πληγή απού δε γιαίνει,
σκέψου τον άλλο που θα μπει
στον δρόμο σου καημένη.

Αφού δεν βρίσκεται γιατρός
να γιάνει την πληγή μου
στον τάφο γρήγορα θα μπεί
το μαύρο το κορμί μου

Αφού δε ξέρεις ν’ αγαπάς
πρέπει να το δηλώνεις,
να μην δημιουργείς δεσμούς
ανθρώπους να πληγώνεις.

Άφησ’ με πια αγάπη μου
ελπίδα τση ζωής μου,
στα κάλλη σου να βρει δροσιά
ο πόνος τση ψυχής μου.

Αφαίρεσες μου τη καρδιά
και μ’ άφησες το σώμα,
με τεχνητή αναπνοή
για σένα ζω ακόμα.

Αυγή κι' ηλιοβασίλεμα
λένε ομορφιές του κόσμου!
Φαίνεται πως δεν είδανε
τα δυο σου μάτια φώς μου!

Αστράφτει κάθε σου ματιά
όταν θα με κοιτάξει
και προκαλεί τον κεραυνό
να πέσει να με κάψει.